Izabela Trojanowska rozmawiała z Witoldem Pasztem przed jego śmiercią. Usłyszała mrożący krew w żyłach komunikat

Wczoraj późnym wieczorem, dzień po rocznicy śmierci swojej Ukochanej Żony, odszedł nasz Tata, Witold Paszt. Wspaniały, najlepszy człowiek, najukochańszy dziadek, Artysta w pełnym znaczeniu tego słowa. Kiedy już wydawało się, że jest przemocny i niezniszczalny, bo pokonał swój trzeci COVID, nagle los się odwrócił i przyszły niespodziewane komplikacje, które znacznie przyspieszyły jego wytęsknione spotkanie z naszą Mamą. Bardzo się do Niej spieszył – przekazały.

Tęsknię. Mam nadzieję, że tam wrócę, bo z tego co pamiętam, to wszyscy byliśmy bardzo szczęśliwi ze sobą. Obsada się zmieniła, bo tak tam pasuje, że jest mężczyzna, kobieta, mężczyzna, kobieta i tak pasowało, że tam chwilowo mnie nie ma.

Wszyscy mi się podobają, bo mają empatię. Cieszą się sukcesem uczestników.

Braliśmy udział w roku 1980 w tym samym festiwalu w Sopocie. Byliśmy wspólnie nagrodzeni, wspólnie się bawiliśmy. I od tamtej pory często się spotykaliśmy i zawsze była ta sympatia i ta radość ze spotkania. Ja po prostu nie wierzę, że go nie ma. On sobie świetnie radził do końca. Mówił, że jest trochę chory, trochę słaby, ale to zawsze było takie, że na pewno będzie zdrowy.