Eva Minge o książce Gra w ludzi. Czy powieść doczeka się ekranizacji? [WIDEO]

Eva Minge ogląda życie medialnych gwiazd od podszewki i stworzyła opowieść, która toczy się na skrzyżowaniu świata mody, wielkich pieniędzy i wyrafinowanych gustów. Czasami przygląda się losom swoich bohaterów z zadziwieniem, czasami z niesmakiem, prowadząc czytelników przez kolejne salony, luksusowe hotele i wielkie imprezy. Pokazuje im przy tym, że za każdą z tych atrakcji ktoś musiał zapłacić - nie tylko majątkiem, ale i zdrowiem, a nawet swoją przyszłością. Udowadnia, że świat może się zmienia, ale ciągle obowiązuje w nim stara prawda, że nie ma niczego za darmo.

Książka Gra w ludzi opowiada o ludziach. Opowiada o drastycznej grze, którą możni tego świata prowadzą z ludźmi, którzy nawet nie mają zielonego pojęcia o tym, że biorą udział w tej grze. Jest to książka, która się rozgrywa w różnych światach. Z jednej strony mamy taki normalny, bardzo przyziemny świat ciężkiej pracy. Mamy w tym świecie ciężkiej pracy też taką prostytucję, która nie jest prostytucją z wyboru przymusową, uwikłaną. Naprawdę nie trzeba jechać do Dubaju, żeby poprzez moją książkę zobaczyć np. to, co dzieje się u nas w Polsce. Pokazuję także, że z tego świata można się czasami wyrwać, pod warunkiem, że nie jest się spadem z tej najwyższej półki, z tej półki luksusowej. Bo każdy puchar przechodni przestaje w którymś momencie błyszczeć. Pokazuje te puchary przechodnie, które bardzo często biorą się ze świata celebrytów, gdzie osoby z pierwszych stron gazet zajmują się takimi rzeczami i należy mówić głośno o tym, że się takimi rzeczami zajmują. Ja ich nie piętnuję, natomiast chciałabym, żeby istniała taka świadomość, jak się czasami zastanawiamy, skąd ta dziewczyna ma te dobra luksusowe i te wspaniałe wakacje i te torebki i te buty. Przecież ona nie zagrała w żadnym filmie, ona nie prowadzi żadnego biznesu. Nie stoi za nią żaden projekt stały poza nią samą i jej urodą. Mamy odpowiedź. Jej uroda jest produktem stałym. Nie widzimy jej w ciężkiej pracy, widzimy ją w zasadzie w social mediach. Ja nie opisuję fikcji literackiej. Ja po prostu wiem, widziałam nawet cenniki, nazwiska z bardzo wiarygodnego źródła. Nikogo nie krzywdzę tą książką, pokazuję pewne mechanizmy. Pokazuję też świetnych celebrytów, świetne celebrytki. Pokazuję ludzi z biznesu, z pierwszych stron gazet, milionerów, miliarderów i tych bardzo dobrych jak główny bohater Bruno, pokazuję dziewczynę, która prowadzi nas przez zakamarki swojego życia skrótowo od dzieciństwa, które było niezwykle trudne i które spowodowało, że Anna w łatwy sposób dała się złapać na miłość. Pokazuje, jak mężczyźni i kobiety równo potrafią oszukiwać na uczuciach, jak można rzucić taką przynętę, która jest właśnie piękna miłością i nie ma nic gorszego, bo można oszukać na pieniądze, można oszukać na biznes, ale oszukanie na uczucia jest naprawdę czymś drastycznym. Myślę, że ta książka jest z jednej strony przestrogą, z drugiej strony odkrywa pewne mechanizmy biznesu i show-biznesu, tych bardzo bogatych zamożnych ludzi, ale - tak jak mówię, jest dobro, jest zło, jest równowaga. Ale z drugiej strony ona pokazuje przez tą główną bohaterkę, jak można się podnieść, jak można spaść z powodu źle ulokowanych uczuć.

Byłabym bardzo daleka od tego, żeby się bać, bo napisałam tą książkę z pełną świadomością. Ja się bardziej boję o zastępy młodych ludzi, młodych, kobiet, młodych mężczyzn, którzy zachwycają się tymi karierami. Dla których to są osoby, które są autorytetami. Nie mam nic przeciwko temu procederowi. Nie mam nic przeciwko prostytucji, przeciwko tzw. escort girls, ponieważ uważam, że to jest ich wybór, ich ciało, ich sprawa. Brawo, nie ma tematu. Ale nie róbmy z siebie gwiazdy. Nie pretendujmy do roli kogoś, kto jest autorytetem, kogo chcą naśladować tłumy. Jeżeli ktoś będzie podawał nazwiska, to jest jego problem, nie mój. Ja nie podaję żadnych nazwisk, a jeżeli ludzi się będą domyślać, to jest to ich sprawa. Jeżeli na złodzieju zapali się czapka... Przyszło tu paru celebrytów, nikt się nie boi.

Pierwsza część urywa się w takim momencie, że kończy pewną grę i każdy kto ją przeczytał krzyczy o ciąg dalszy. Książka jest w trakcie pisania, na koniec września oddaję ją do wydawnictwa, wydawnictwo twierdzi, że książka musi ukazać się bardzo szybko.

Oczywiście, myślimy o ekranizacji, ponieważ książka podobno jest na tyle obrazowa, że aż się prosi o film. Nie chcę zdradzać tajemnicy, kto miałby zagrać Annę, ale mam swoją faworytkę, tak samo jak mam swojego faworyta, jeżeli chodzi o Brunona, no ale zawsze jeszcze jest producent, reżyser i cała ekipa, ale myślę, że przynajmniej na 100% wiem, przy kim będę się upierała, żeby zagrał główną postać męską.