![Tak mieszka Barbara Bursztynowicz. Drewniana rezydencja imponuje rozmiarami [ZDJĘCIA]](https://v.wpimg.pl/NTUwNzg3YTU0FThJSEhsIHdNbBMOEWJ2IFV0WEgAf2AtRnlMSFUnODAFKwoIHSkmIAcvDRcdPjh6Fj4TSEV_ezEePQoLUjd7MBosHwMceDE3Qi9KVVVjZDQWeVdTVSxheE8rQ1EeLTZsE3tPVwR2YzBPbAc)
Danuta Stenka gorzko o swojej przeszłości. "Czułam się tumankiem, Koziołkiem Matołkiem"
Danuta Stenka długo wstydziła się swojej przeszłości. Znana z hitowych polskich produkcji aktorka mieszkała kiedyś na wsi. Zmiana stylu życia na miejski stanowiła dla niej na początku sporą trudność.
Danuta Stenka opowiedziała o przeszłości (fot. KAPiF)
Danuta Stenka przeszła wyjątkowo długą drogę w swojej karierze. Obecnie jedna z najbardziej utytułowanych polskich aktorek, wychowywała się na kaszubskiej wsi. O szczegółach swojego dorastania i późniejszej przeprowadzki do miasta powiedziała w ramach spotkania Łukasza Maciejewskiego.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Monika Miller o problemach ze zdrowiem po udziale w show "Królowa przetrwania" "Jeszcze się zbieram po ostatnim programie"
Danuta Stenka wychowała się na wsi
Podczas wydarzenia Stenka opowiedziała, jak wyglądało jej dzieciństwo na Kaszubach. Malowała obraz spokojnej, urokliwej wsi, w której czas płynął wolniej. Z czasem zaczęła coraz bardziej doceniać te wspomnienia.
Tyle pamiętam z miasta i marzenie o tym, żeby już wrócić do tego Gowidlina nad jezioro ze swoją brygadą, żebyśmy się mogli kąpać, pływać. Przyjeżdżała często bogata w osobników rodzina mojej mamy, robiliśmy takie wyprawy. Wyjeżdżaliśmy na dużą wyspę i od bladego świtu do wieczora łowiliśmy ryby, paliliśmy ogniska. To było fantastyczne - powiedziała.
Nie zawsze jednak było tak, że aktorka pozytywnie myślała na temat swoich korzeni. Przez pewien czas uważała, że wiejskie życie nie przygotowało ją na dorosłość w mieście.
Stenka wstydziła się swoich korzeni
Przez wiele lat gwiazda wstydziła się tego, że pochodzi ze wsi na Pomorzu. Starała się jak najlepiej to ukrywać, jednak brak doświadczenia w poruszaniu się i życiu w mieści dawały o sobie znaki. W ekstremalnych przypadkach czuła się mniej inteligentna od ludzi, którzy tworzyli jej nowe wówczas środowisko.
Nie ukrywam, że przez lat wiele, kiedy wybyłam z domu i znalazłam się w środowisku miejskim, ta moja wioska byłą kulą u nogi. Wstydziłam się tych moich korzeni. Wstydziłam się, bo można by rzec, że jestem taką niedoróbką. Że nie jeździłam wcześniej tramwajem, nie wiedziałam, gdzie się kasuje bilet. Czułam się tumankiem, Koziołkiem Matołkiem w tych miejskich okolicznościach. Na szczęście poczułam moc swoich korzeni i wróciło całe to szczęście, związane z tym miejscem na mapie Polski.
