Dagmara Kaźmierska napisała nową książkę. Jest głównie o więzieniu, ale opis z dzieciństwa przebił wszystko. Już jako 3‑latka szła na całość!

Królową byłam zawsze. Od wielu lat wiem, jak smakuje sława. W Kotlinie Kłodzkiej znali mnie wszyscy. Nie ma się czym chwalić, kryminał to nie pierwszy rząd w operze. Ale gdybym udawała, że tego nie było, byłabym hipokrytką. Nie będę opowiadać bzdur, że byłam na wczasach w Ameryce. Nie zamierzam też ronić teraz krokodylich łez. One nie zmażą tego, co było. Zdawałam sobie sprawę, że igram z prawem. Wiedziałam, że prędzej czy później będę musiała za to zapłacić. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło – gdyby nie więzienie, nie trafiłabym do telewizji i nie doceniłabym też wielu innych rzeczy, nad którymi się wcześniej nie pochylałam. Teraz zna mnie cała Polska – piękność zapowiedziała tę pozycję.

Dagmara Kaźmierska ogromną popularność zdobyła jako Królowa Życia w programie o tym samym tytule. Nie ukrywała, że zanim trafiła do telewizji, spędziła w więzieniu kilkanaście miesięcy. Widzowie pokochali ją za odwagę, z jaką przyznała się do błędów. „Jest najlepszym przykładem resocjalizacji w polskim show biznesie”, pisano o niej – czytamy w oficjalnym opisie dystrybutora.

Miałam może trzy lata, kiedy w Polanicy wybiegłam na środek deptaka. Stanęłam, rozejrzałam się i aż mnie zatkało z wrażenia. »Babciu, k***a, jak tu kololowo!« — krzyknęłam. I tak mam do dziś. Nieustannie zachwycam się światem. Przyjmuję wszystko, co daje mi życie, a czego nie chce mi dać — biorę sobie sama — przeczytała.

I tak kochani trzeba. Bierzemy od życia garściami, bo mamy je tylko jedno. Drugiego nam nikt nie da — powiedziała.