Agata Młynarska opowiedziała jakim ojcem był Wojciech Młynarski. Pierwszy raz zdobyła się na tak szczere wyznanie: "Moje relacje z tatą dzielą się na dwie płaszczyzny" [WIDEO]
15 marca 2017 roku odszedł Wojciech Młynarski, wybitny artysta, który pisał teksty dla największych polskich gwiazd. Poetę do ostatnich dni życia, w walce z ciężką chorobą, wspierała najbliższa rodzina, czyli trójka dzieci – Agata, Paulina i Jan. Choć ich relacje z ojcem nie należały do najłatwiejszych, dzisiaj z sentymentem wspominają dzieciństwo spędzone u boku artysty.
16.03.2018 20:27
Śmierć pana Wojciecha zbliżyła do siebie całe rodzeństwo. Efektem częstych spotkań w trójkę są dwie książki, które lada dzień trafią do sprzedaży. O pracy nad wyjątkowym wspominkowym materiałem opowiedziała nam Agata Młynarska:
To był rok bez taty. Po raz pierwszy w życiu. Więc on chociażby z tego powodu był absolutnie wyjątkowy i inny. Ale był także wyjątkowy ponieważ Paulina, Jaś, ja i nasze dzieci zmobilizowaliśmy się do tego, żeby zabrać się za pracę nad twórczością taty i zrobić z nią coś dobrego, zrobić z niej pożytek dla innych. W wyniku tego intensywnego przeglądania i pracy nad archiwum Wojciecha Młynarskiego zdecydowaliśmy się wydać dwie książki. Jedna to książka pt. Rozmowy, a druga to w "Polskę idziemy - Wojciech Młynarski" – wyznała Agata w rozmowie z naszą reporterką.
Agata nie ukrywa, że jej relacje z ojcem nie były idealne. Po odejściu ojca zdecydowała się opowiedzieć ze szczegółami o tym, jak wyglądało jej dzieciństwo u jego boku. Młynarska przyznała, że z sentymentem wspomina relacje z "ojcem artystą" i "ojcem". O tej pierwszej powiedziała:
Moje relacje z tatą dzielą się na dwie płaszczyzny. W pierwszej płaszczyźnie jest to relacja z ojcem artystą, wybitnym geniuszem. Człowiekiem, który budziła zachwyt we wszystkich. Natomiast drugi poziom, to jest poziom prywatny, dziecka z ojcem. Każda z tych relacji jest inna. Do tej pierwszej relacji z Wojciechem Młynarskim jako artystą musiałam dorosnąć, zrozumieć i poznać taty warsztat pracy. Zresztą, on nigdy nas od niego nie oddzielał, zawsze nas włączał w to, co robił, zawsze mogliśmy być żywo przy tym obecni i zawsze w tym uczestniczyliśmy. Czy w premierach, czy w spektaklach, czy w procesie tworzenia piosenek. Ponieważ naprawdę bardzo często zdarzało się tak, że tata łapał za telefon i dzwonił do mnie z zapytaniem czy mogę posłuchać jego piosenki i mówił: "potrzebny mi twój mózg, słuchaj". Bardzo często, tuż przed wyjściem do szkoły, wchodził z magnetofonem i puszczał mi świeżo napisaną piosenkę, a była to n.p. piosenka "Moje serce to jest muzyk" albo "Żyj kolorowo", więc my nie byliśmy od tego oddzieleni.
A jaki był Wojciech Młynarski jako – po prostu – ojciec?
Natomiast w relacji tej drugiej, bardzo osobistej, bywało różnie. Tata był bardzo na sobie skupiony, bardzo zajęty. Miał dla nas czas, ale w formacie bardzo limitowanym.I gdzieś tam na końcu moje wypracowania zawsze przegrywały z jego koncertami. Bo szkolne wypracowanie nigdy nie będzie tak atrakcyjne jak recital Wojciecha Młynarskiego. I z tym jako dziecko musiałam się uporać.
Cała rozmowa poniżej:
