Ewa Farna o zawodowym rozstaniu z Leszkiem Wronką: "Choć jestem gówniarą, to..." Padają mocne słowa

To ma swoje plusy i minusy. Szczerze przyznam, że nie jestem wielką imprezowiczką. Bardziej lubię spędzać weekendy na scenie z fanami niż w klubie z pijanym towarzystwem i dziwnymi tekstami na podryw. Oczywiście od czasu do czasu zaszaleję z zespołem, ale nie czuję, że mi coś ucieka. Moje życie jak sądzę, wygląda inaczej niż sobie to ludzie wyobrażają. Studia prawnicze są zbyt trudne by pogodzić je z muzyką. Nie mogłabym przy nich rozwijać swojej pasji. Nic nie robiłam na 100%, finał byłby taki, że nie osiągnęłabym niczego. Konsultowałam to z rodzicami, zastanawiałam się, bo chciałam też dawać fajny przykład fanom i sama być z siebie dumna… Jednak każdy ma swoją drogę. Musi się kochać to co się robi, studiowanie dla studiowania nie ma sensu - przyznaje w rozmowie dla Faktu 

Brzmi to może głupkowato dla ludzi, ale taka jest prawda. Głos mi wysiada jak się nie wyśpię. To mięsień, gdy go nadwyrężasz na koncertach, potem jeszcze idziesz do klubu z głośną muzą i do rana krzyczysz, oddychasz papierosowym dymem to drugiego dnia nie dajesz rady zaśpiewać. Nie każdy tak ma, ale ja tak to czuję. A na scenie lubię dawać maksimum. W gruncie rzeczy jakkolwiek to banalnie zabrzmi, najbardziej szaleję na scenie. Poza nią – czym jestem starsza tym bardziej nudna 

Swoboda łączy się też z większą odpowiedzialnością i to jest to, czego teraz się uczę. To największa szkoła życia. Trzeba zajmować się nie tylko śpiewaniem, ale wszystkim wokół. Jestem i zawsze będę wdzięczna Leszkowi za tyle lat opieki nad moją karierą, ale ten krok traktuję jak pójście do przodu. Czułam, że takie rozwinięcie skrzydeł jest mi potrzebne. W tym roku minie 10 lat odkąd jestem na scenie, a mam dopiero 23 lata. Choć jestem gówniarą czułam, że potrzebuję już rozwinąć się w innym kierunku. Tak naprawdę teraz dopiero czuję się dorosła 

Lubię poznawać inną mentalność, nowe obyczaje, zwiedzać, jeździć. Tak naprawdę niemal każdego dnia byliśmy w innym miejscu. Wyjechałam by choć przez chwilę nie prowadzić koczowniczego życia koncertowego no i jak się skończyło…. (śmiech). Spaliśmy w aucie, tuńczyk w puszce na śniadanie, zero planowania, motel wieczorem na ślepo, podróżowanie. Spełnione marzenie